اثربخشی درمان مبتنی بر دلبستگی بر کیفیت دلبستگی و مهارتهای اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابلهای
|
مریم صدری* 1، مهدی زارع بهرام آبادی ، مهناز غیاثی |
|
|
چکیده: (6396 مشاهده) |
زمینه و هدف: همزمان با افزایش میزان شیوع اختلالهای روانی، نگرانی در مورد سلامت روان کودکان و تاثیر آن بر تحول کودک، در سال های اخیر به طور چشمگیری افزایش یافته است و بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر دلبستگی بر کیفیت دلبستگی و مهارتهای اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابلهای انجام گرفت.
روش: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون - پسآزمون با گروه گواه بود. برای این پژوهش 30 کودک پسر با اختلال نافرمانی مقابلهای با روش نمونهگیری غیراحتمالی در دسترس از آموزشگاههای شهر اصفهان انتخاب و سپس از مادران آنها جهت شرکت در پژوهش دعوت شد. گروه آزمایش ده جلسه آموزشی درمان مبتنی بر دلبستگی را دریافت کردند، در حالیکه گروه گواه از این آموزش بیبهره بودند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه ارزیابی سلامت روان کودکان و نوجوانان (اسپرافکین، لانی، یونیتات و گادو، 1984)، پرسشنامه کیفیت دلبستگی (راندولف، 2004)، و پرسشنامه مهارتهای اجتماعی ماتسن (1983) بود. دادههای حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل کواریانس تکمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: نتایج تحلیل نشان داد، آموزش متغیر مستقل بر مؤلفههای کیفیت دلبستگی و مهارت اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابلهای موثر بوده است (05/0=α).
نتیجه گیری: بنابر یافته های حاصل از پژوهش، میتوان از درمان مبتنی بر دلبستگی بر بهبود کیفیت دلبستگی و مهارت اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابلهای بهره برد. |
|
واژههای کلیدی: درمان مبتنی بر دلبستگی، کیفیت دلبستگی، مهارتهای اجتماعی، اختلال نافرمانی مقابلهای |
|
متن کامل [PDF 693 kb]
(2403 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1395/4/6 | پذیرش: 1395/6/27 | انتشار: 1395/6/29
|
|
|
|