1- دانشکده علوم انسانی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس 2- دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران
چکیده: (3628 مشاهده)
زمینه و هدف: از آنجاییکه سیک والدگری والدین بر بسیاری از جوانب زندگی فرزندانشان تأثیر عمدهای دارد، این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش والدگری مثبت مبتنی بر روی آورد ساندرز بر افزایش شادزیستی و کاهش تعارض والد- فرزندی دانش آموزان صورت گرفت. روش: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهر شیراز در سال تحصیلی 96-1395 بود که از بین آنها با استفاده از روش نمونه گیری چندمرحلهای تعداد 30 نفر از مادرانی که فرزندان شان نمره پایینی در شادزیستی و نمره بالایی در تعارض والد- فرزندی داشتند، انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل جای دهی شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه شادزیستی آکسفورد آرگیل و لو (1990) و تعارض والد- فرزندی اشتروس (1996) بود.روش والدگری مثبت در 8 جلسه 2 ساعته به گروه آزمایش آموزش داده شد. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس انجام شد. یافتهها: نتایج نشان داد که آموزش والدگری مثبت مبتنی بر رویآورد ساندرز بر افزایش شادزیستی و کاهش تعارض والد- فرزندی دانشآموزان تأثیر معنیداری دارد (0/05P<). نتیجه گیری:در مجموع نتایج به دست آمده از این پژوهش، سودمندی آموزش والدگری مثبت را به دلیل نقشی که در سلامت و شادزیستی و کاهش تعارض والد- فرزندی بر عهده دارد مورد تأیید و تأکید قرار میدهد.
