1- گروه روان شناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، ایران 2- دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، ایران 3- گروه روان شناسی، واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران
چکیده: (3077 مشاهده)
زمینه و هدف:تحول اجتماعی عامل کلیدی در درمان کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم است که روش های مختلفی جهت بهبود سطح مهارت ها و سازش یافتگی اجتماعی آنها پیشنهاد شده است. در این پژوهش، تأثیر حرکتهای فعال کننده سیستم وستیبولار بر تحول اجتماعی کودکاندارای اختلال اوتیسم بررسی شد. روش: پژوهش حاضر از نوع آزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون - پیگیری با گروه گواه است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی مدارس اوتیسم شهر بوشهر در سال 1396 بودندکه از میان آنهاسه مدرسه به روش نمونهگیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. سپس از این مدارس، 30 دانشآموز به صورت تصادفی به عنوان نمونه انتخاب و درگروههای آزمایش و گواه ( 15نفر برای هر گروه) جایدهی شدند. برای ارزیابی تحول اجتماعی از پرسشنامه تحول اجتماعی واینلند استفاده شد. سپس بر روی گروه آزمایش مداخله صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیـل واریـانس بـا انـدازه گیـری مکـرر استفاده شد. یافته ها:نتایج پژوهش نشان داد که حرکت های فعال کننده سیستم وستیبولار سبب بهبود مهارت های خودیاری عمومی (0/001≥p)، خودیاری در غذا خوردن (0/001˂p)، مهارت پوشیدن (0/001˂p)، خودرهبری (0/001˂p)، ارتباط با دیگران (0/001˂p)، مهارتهای زبانی و کلامی (0/001≥p)، توجه به مشغولیات مفید (0/001˂p)، و جنبش و حرکات هدفمند (0/001˂p) در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم شده است. نتیجه گیری: بر اساس این یافته ها می توان بر اهمیت اثربخشی حرکت های فعال کننده سیستم وستیبولار بر مهارت های اجتماعی و سازشی در دانش آموزان مبتلا به اختلال اوتیسم و ارائه افق های جدید در مداخلات بالینی این کودکان، تأکید کرد و این روش را به عنوان یک روش مداخله ای مؤثر در بخشهای مختلف آموزشی و توانبخشی، استفاده کرد.
