1- دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران 2- گروه روان شناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران 3- دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن، تهران، ایران
چکیده: (2908 مشاهده)
زمینه و هدف:غفلت دوران کودکی با پیامدهای منفی زیادی در نوجوانی و جوانی ارتباط دارد. از جملۀ این پیامدها می‌توان به افزایش میزان اختلالات رفتاری دروننمود اشاره کرد. شناسایی مکانیزم ارتباط بین غفلت و اختلالات دروننمود به شناسایی حلقه‌های مفهومی کمک میکند که می‌توانند محور مداخلات درمانی قرارگیرند؛ بدین ترتیب پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه‌ای تنظیم هیجان در رابطه بین غلفت و علائم اختلالات دروننمود انجام شد. روش:پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. نمونه پژوهش، شامل 200 دانش‌آموز دختر مقطع متوسطه دوم شهر تهران بود که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تصادفی چندمرحله‌ای انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های خودگزارشی کودک‌آزاری (محمدخانی و همکاران، 1381)، دشواری در نظم‌بخشی هیجان (گراتز و روئمر، 2004) و فرم خودگزارشدهی نوجوان (آخنباخ، 1991) پاسخ دادند. برای تحلیل دادههای بهدست امده از روش همبستگی و تحلیل مسیر استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که غفلت دوران کودکی به طور غیرمستقیم و از طریق عدم آگاهی هیجانی می‌تواند علائم اختلالات دروننمود در دختران نوجوان را در سطح 001/0پیش‌بینی کند. همچنین مدل مفروض این پژوهش از برازندگی مناسب برخوردار بود. نتیجه‌گیری:در مجموع، نتایج نشان می‌دهد که بخشی از واریانس مشترک بین حلقه‌های مفهومی غفلت دوران کودکی و اختلالات دروننمود، نتیجۀ تغییرپذیری در تنظیم هیجان است.
