زمینه و هدف: در هر جامعه، سلامت کودکان و نوجوانان و بهداشت روانی آنها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است تا از نظر روانی و جسمی ‌سالم بوده و بتوانند نقش اجتماعی خود را بهتر ایفا کنند. بنابراین توجه به عوامل تأثیرگذار بر این گروه از جامعه که بخش عمده‌ای از جمعیت هر جامعه‌ای را تشکیل می‌دهند، یکی از مباحث توجه‌برانگیز روان­ شناسان در دهه‌های اخیر است. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه انسجام خانواده و پرخاشگری فرزندان است.

روش: طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل تمامی دانش‌آموزان دختر پایه پنجم مشغول به تحصیل در دبستان‌های دولتی شهر ساری در سال تحصیلی 94-93 است، که تعداد 254 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای    چندمرحله ­ای انتخاب گردیدند. برای جمع ­آوری داده‌ها از پرسشنامه انسجام خانواده سامانی (1381) و پرسشنامه پرخاشگری شهیم برای کودکان دبستانی (1385) استفاده شد.

یافته­ ها: یافته ­های پژوهش حاضر نشان داد که بین انسجام خانواده با ابعاد پرخاشگری جسمی، رابطه­ای، واکنشی، و پرخاشگری کل همبستگی منفی و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که حدود 17 درصد از واریانس متغیر پرخاشگری توسط متغیر انسجام خانواده قابل پیش­ بینی است.

نتیجه ­گیری: بر اساس نتایج این پژوهش می­توان استنباط کرد که خانواده‌های بهنجار و منسجم، فرزندان را تشویق می‌کنند به تأثیر احتمالی رفتار خود بر دیگران فکر کنند. در نتیجه در این خانواده‌ها، فرزندان کدهای اخلاقی را با احتمال بیشتری درون‌سازی می­کنند.