:: دوره 7، شماره 3 - ( دوره هفتم شماره سوم پاییز 1399 - 1399 ) ::
جلد 7 شماره 3 صفحات 313-304 برگشت به فهرست نسخه ها
مقایسه ویژگی های روانی والدین خویشاوند و غیر خویشاوند دارای بیش از یک فرزند با نیازهای ویژه
رمضانعلی گلچوبی فیروزجاه1 ، غلامعلی افروز* 2، کامبیز کامکاری3
1- واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- گروه روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، ایران
3- گروه روان شناسی، واحد اسلامشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده:   (1991 مشاهده)
زمینه و هدف: بعد از تولد فرزند نخست، زوجین برای سازش ­یافتگی با شرایط جدید زندگی خود و ارضای نیاز به صمیمیت­ عاطفی همگام با سبک والدگری مطلوب، به طور کلی دچار سردرگمی می­شوند. مدیریت مشکلات مربوط به پرورش فرزند و وظایف مراقبتی هر یک از والدین، ممکن است باعث آشفته­ تر شدن روابط زناشویی ­شود. هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی زوج­درمانی هیجان­مدار بر پیوستگی، انطباق­پذیری، صمیمت­ عاطفی، و کیفیت­ ارتباطی والدین بعد از تولد نخستین فرزند است.
 روش: روش این پژوهش، نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون و پس­آزمون با دوگروه آزمایش وگواه بود. جامعه آماری، شامل تمامی والدین دارای یک فرزند زیر 5 سال بود که در 6 ماه اول سال 1398 در مهدکودک ­های شهر رشت حضور داشتند. حجم نمونه شامل 16 زوج (8 زوج گروه آزمایش و 8 زوج گروه گواه) از جامعه آماری مذکور بود که به شیوه نمونه ­گیری در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه گواه و آزمایش جایدهی شدند. برای گروه آزمایش 9 جلسه 90 دقیقه­ای زوج­ درمانی هیجان­مدار انجام شد و گروه گواه در نوبت مداخله قرار گرفت. تمامی آزمودنی­ها در طی دو مرحله پیش­آزمون و پس­آزمون با استفاده از پرسشنامه­ های انطباق ­پذیری­ و پیوستگی السون و همکاران (1985)، ارزیابی شخصی صمیمت شافر و السون (1981) و کیفیت­ ا­رتباطی زوجین (خوشکام، 1385) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده­های جمع­ آوری شده نیز با تحلیل کوواریانس، تجزیه و تحلیل شدند.
یافته­ها: نتایج حاصل از تحلیل داده­ها نشان داد که زوج­درمانی هیجان­مدار بر پیوستگی (001/0< P، 492/500=F)، انطباق­ پذیری (001/0< P، 225/231=F)، صمیمت ­عاطفی(01/0< P،482/1362=F) و کیفیت ­ارتباطی(0001/0< P، 444/244=F) والدین، تأثیر مثبت معنی­دار داشته است.
نتیجه­ گیری: بر اساس یافته­های این مطالعه می­توان نتیجه­گیری کرد که روش زوج­درمانی متمرکز بر هیجان با تأثیر بر سبک برقراری ارتباط­ مؤثر، گسترش پیوند عاطفی، شناسایی اعتقادات و باورها و پیشینه دلبستگی زوجین، درک رابطه رفتار با افکار و هیجان­ ها، و ایجاد انتظارات واقع­بینانه درباره والدگری، به خصوص پس از تولد نخستین فرزند، موجب ارتقا و بهبود رضایت­مندی و صمیمت هر یک از والدین می­شود.   
واژه‌های کلیدی: زوج درمانی هیجان مدار، پیوستگی- انطباق پذیری، صمیمیت عاطفی، کیفیت ارتباطی
متن کامل [PDF 1027 kb]   (1023 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1397/10/20 | پذیرش: 1398/3/3 | انتشار: 1399/9/17



XML   English Abstract   Print



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 7، شماره 3 - ( دوره هفتم شماره سوم پاییز 1399 - 1399 ) برگشت به فهرست نسخه ها