1- گروه روانشناسی، پژوهشکده زنان دانشگاه الزهراء(س)، تهران، ایران 2- گروه روانشناسی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده: (2241 مشاهده)
زمینه و هدف: تولد فرزند رویدادی مهیج و در عین حال پرتنش برای والدین به شمار میرود. در این میان، تولد فرزندی دارای نیازهای ویژه، تنیدگی مضاعفی بر والدین وارد میکند و نیازمند نیروهای جسمی و روانی ویژهای برای مدیریت فرزند است. پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ ذهنآگاهی والدینی، شایستگی والدینی، و حمایت اجتماعی ادراکشده بین دو گروه از مادران دارای کودک با و بدون نیازهای ویژه انجام شد. روش: روش پژوهش توصیفی و از نوع پسرویدادی است. جامعۀ آماری پژوهش دو گروه از مادران کودکان با و بدون نیازهای ویژۀ ساکن شهر قزوین در سال 1397 بودند که 160 مادر (شامل 87 نفر دارای کودک بدون نیازهای ویژه و 73 نفر دارای کودک با نیازهای ویژه) به روش نمونهگیری در دسترس و داوطلبانه برای شرکت در پژوهش به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای سنجش شامل مقیاس ذهنآگاهی بینفردی در والدگری (دانکن، 2007)، مقیاس شایستگی والدینی (جانستون و ماش، 1989) و مقیاس چندبعدی حمایت اجتماعی ادراکشده (زیمت، داهلم، زیمت و فارلی، 1988) بود. یافته ها:نتایج پژوهش نشان داد بین دو گروه از مادرانِ کودکان با و بدون نیازهای ویژه در ذهنآگاهی والدینی (0/01p<) و شایستگی والدینی تفاوت معناداری وجود داشت (0/05p<)، اما در حمایت اجتماعی ادراکشده بین دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد(0/4p>). نتیجه گیری:نتایج حاکی از پایین بودن نمرات شایستگی والدینی و بالا بودن نمرات ذهنآگاهی والدینی در مادران دارای کودکان با نیازهای ویژه در مقایسه با مادران دارای کودکان بدون نیازهای ویژه بود؛ بنابراین، میتوان دریافت که حضور کودک دارای نیاز ویژه موجب افزایش حضور در لحظه و ذهنآگاهی بیشتر و کاهش شایستگی والدینی در مادران دارای این نوع کودک می‌شود.
Mousavi S F, Dabiri S. Interpersonal Mindfulness in Parenting, Parental Competence, and Perceived Social Support in the Mothers of Children with Special Needs. J Child Ment Health 2021; 7 (4) :95-111 URL: http://childmentalhealth.ir/article-1-813-fa.html
موسوی سیده فاطمه، دبیری سولماز. مقایسۀ ذهنآگاهی والدینی، شایستگی والدینی و حمایت اجتماعی ادراکشده در مادرانِ دارای کودک با و بدون نیازهای ویژه. فصلنامه سلامت روان کودک. 1399; 7 (4) :95-111
