رضا شباهنگ، سیده فرناز صدیقیان، عباس رحیمی نژاد، رضا سلطانی شال،
دوره ۶، شماره ۳ - ( دوره ششم شماره سوم پاییز ۱۳۹۸ - ۱۳۹۸ )
چکیده
زمینه و هدف: قلدری مسئله ای مهم و شایع است که می تواند پیامدهای روانشناختی، رفتاری، شناختی، جسمانی، اقتصادی، اجتماعی، و فرهنگی بسیاری را در پی داشته باشد. در این بین توانایی تنظیم هیجانی و ناگویی طبعی از جمله عوامل تأثیرگذار در رفتارهای قلدرانه به‌حساب می آیند. از این رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش مشکلات تنظیم هیجانی و ناگویی طبعی در پیشبینی قلدری انجام شده است.
روش: طرح پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان مدارس متوسطه دوره اول ناحیه دو شهر رشت در سال تحصیلی ۱۳۹۷-۱۳۹۶ بود. نمونه مورد مطالعه شامل ۲۵۰ دانشآموز از جامعه مذکور بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها در این مطالعه از مقیاس قلدری ایلینویز (اسپلاگوهولت، ۲۰۰۱)، مقیاس دشواری در نظمبخشی هیجانی (گراتزوروئمر، ۲۰۰۴)، و مقیاس ناگویی خلقیت ورنتو (باگبی و همکاران، ۱۹۹۴) استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد عدم پذیرش پاسخ های هیجانی (۲۱/۰=β)، دشواری در انجام رفتار هدفمند (۴۳/۰=β)، دشواری در مهار تکانه (۷۰/۰=B)، نبودآگاهی هیجانی (۳۳/۰=β)، نبود وضوح هیجانی (۳۲/۰=β) درسطح معناداری ۰۱/۰؛ و راهبردهای محدود (۲۱/۰=β)، دشواری در تشخیص احساسات (۱۶/۰=β)، دشواری در توصیف احساسات (۲۳/۰=β)، و تفکر برونمدار (۲۴/۰=β) در سطح معناداری ۰۵/۰، قادربه پیش بینی قلدری هستند.
نتیجه گیری: در مجموع، نتایج به دست آمده حاکی از ارتباط بین قلدری، مشکل در تنظیم هیجانی، و ناگویی طبعی است. بر طبق یافته های حاصل از این پژوهش می توان با به کارگیری برنامه ها و روش هایی برای افزایش توانایی تنظیم هیجانی و کاهش ناگویی طبعی دانش آموزان از میزان رفتارهای قلدرانه آنها که با بسیاری از اختلالات جسمانی و روانشناختی مرتبط است، به‌طور معناداری کاست.
