|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
۱ نتیجه برای فرحبخش
ندا مسعودی، آتوسا کلانتر هرمزی، کیومرث فرحبخش،
دوره ۵، شماره ۴ - ( دوره پنجم شماره چهارم زمستان ۱۳۹۷ - ۱۳۹۷ )
چکیده
زمینه و هدف: محرومیت از پدر یا مادر یکی از شرایط خاص خانوادگی است که به‌عنوان یک متغیر مهم محیطی به‌طور مستقیم و غیرمستقیم می‌تواند اثرات ویژه‌ای بر تحول و ابعاد مختلف رفتار کودک به‌خصوص در زمینه سلامت روانی، جسمانی، و عملکرد تحصیلی داشته باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بازی‌درمانی کودکمحور بر خودمهارگری و بهبود رفتارهای تکانشی در کودکان تکوالد است.
روش: در این پژوهش از طرح تجربی تکبررسی استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش را کودکان پسر تکوالد ۱۲ – ۶ ساله خانه ایرانی مولوی مربوط به جمعیت مردمی امداد دانشجویی امام علی (ع) شهر تهران در سال ۱۳۹۵ تشکیل داده بود. نمونه مورد مطالعه شامل ۳ کودک پسر تکوالد بود که از جامعه مذکور به‌صورت در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه خودمهارگری کندال و ویلکاکس(۱۹۷۹) استفاده شد. مداخله آموزشی بازی‌درمانی در ۱۲ جلسه ۴۵ دقیقه‌ای با فاصله ۱ هفته بین جلسات انجام شد. روش تحلیل داده‌ها به‌صورت تحلیل نگاره‌ای بود و برای به دست آوردن اثربخشی بازی‌درمانی از فرمول درصد بهبودی استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تجزیه‌وتحلیل داده‌ها نشان داد هرچند که بازی‌درمانی کودکمحور بر خودمهارگری و بهبود رفتارهای تکانشی کودکان تکوالد مؤثر بوده اما تأثیر آن معنادار نبوده است.
 نتیجه گیری: بازی‌درمانی به‌عنوان ارتباط بینفردی پویا بین کودک و درمانگر است که به‌واسطه ایجاد فضای ارتباطی امن در اتاق بازی به کودک کمک می‌کند تا مهارت‌های خودمهارگری خود را افزایش دهند.
|
|
