1- واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران 2- گروه روان شناسی، واحد سراب، دانشگاه آزاد اسلامی، سراب، ایران 3- گروه روان شناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
چکیده: (251 مشاهده)
زمینه و هدف:شناسایی عواملی که بتواند میزان خطرپذیری نوجوانان دختر را کاهش دهد یا از بروز آن پیشگیری کند، بسیار ضروری است؛ بنابراین، این پژوهش با هدف تعیین نقش سبکهای دلبستگی، تنظیم شناختی هیجان، و نشاط ذهنی در پیشبینی رفتارهای پرخطر در نوجوانان دختر انجام شد. روش: جامعه آماری این پژوهش توصیفی-همبستگی شامل تمامی دانشآموزان دختر دوره دوم متوسطه مدارس دولتی شهر تبریز در سال تحصیلی 98-1397 بود که از این میان تعداد 282 نفر با استفاده از روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. دادههای مورد نیاز به وسیله پرسشنامههای دلبستگی بزرگسال (بشارت، 1384)، تنظیم شناختی هیجان (گارنفسکی و همکاران، 2001)، نشاط ذهنی (رایان و فردریک، 1997) و خطرپذیری نوجوانان ایرانی (زاده محمدیو همکاران، 1390) گردآوری شد. دادهها با استفاده از روشهای آماری توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گامبهگام) در نرمافزارPSS.23 تحلیل شدند. یافتهها: رفتارهای پرخطر با سبکهای دلبستگی اجتنابی (002/0p=، 184/0 r=) و دوسوگرا (001/0p=، 201/0 r=) رابطه مثبت و معنادار و با نشاط ذهنی رابطه منفی و معناداری دارند و نشاط ذهنی (001/0p=، 313/0- β=) و سبک دلبستگی دوسوگرا (011/0p=، 147/0 β=) توانایی تبیین تغییرات رفتارهای پرخطر را دارند. نتیجهگیری:با توجه به اینکه نشاط ذهنی و سبک دلبستگی دوسوگرا توانایی تببین تغییرات رفتارهای پرخطر را دارند؛ بنابراین ارائه برنامههای مداخلهای به منظور ارتقاء نشاط ذهنی و ایمنی دلبستگی برای پیشگیری از رفتارهای پرخطردر نوجوانان دختر پیشنهاد میشود.
Mohammadi Hosseini Asl F, Saken Azari R, Abdoltajedini P, Aghdasi A N. The Role of Attachment Styles, Cognitive Emotion Regulation and Subjective Vitality in Predicting High-Risk Behaviors of Female Adolescents. J Child Ment Health 2022; 9 (3) :121-135 URL: http://childmentalhealth.ir/article-1-1104-fa.html
محمدی حسینی اصل فائزه، ساکن آذری رعنا، عبدالتاجدینی پرویز، اقدسی علینقی. نقش سبکهای دلبستگی، تنظیم شناختی هیجان، و نشاط ذهنی در پیش بینی رفتارهای پرخطر نوجوانان دختر. فصلنامه سلامت روان کودک. 1401; 9 (3) :121-135