1- واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران 2- گروه مشاوره، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده: (2900 مشاهده)
زمینه و هدف:بعد از تولد فرزند نخست، زوجین برای سازشیافتگی با شرایط جدید زندگی خود و ارضای نیاز به صمیمیت عاطفی همگام با سبک والدگری مطلوب، به طور کلی دچار سردرگمی میشوند. مدیریت مشکلات مربوط به پرورش فرزند و وظایف مراقبتی هر یک از والدین، ممکن است باعث آشفتهتر شدن روابط زناشویی شود. هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی زوجدرمانی هیجانمدار بر پیوستگی، انطباقپذیری، صمیمت عاطفی، و کیفیت ارتباطی والدین بعد از تولد نخستین فرزند است. روش: روش این پژوهش، نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با دوگروه آزمایش وگواه بود. جامعه آماری، شامل تمامی والدین دارای یک فرزند زیر 5 سال بود که در 6 ماه اول سال 1398 در مهدکودک های شهر رشت حضور داشتند. حجم نمونه شامل 16 زوج (8 زوج گروه آزمایش و 8 زوج گروه گواه) از جامعه آماری مذکور بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه گواه و آزمایش جایدهی شدند. برای گروه آزمایش 9 جلسه 90 دقیقهای زوجدرمانی هیجانمدار انجام شد و گروه گواه در نوبت مداخله قرار گرفت. تمامی آزمودنیها در طی دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از پرسشنامه های انطباق پذیری و پیوستگی السون و همکاران (1985)، ارزیابی شخصی صمیمت شافر و السون (1981) و کیفیت ارتباطی زوجین (خوشکام، 1385) مورد ارزیابی قرار گرفتند. دادههای جمع آوری شده نیز با تحلیل کوواریانس، تجزیه و تحلیل شدند. یافتهها:نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که زوج درمانی هیجان مدار بر پیوستگی (0/001<P، 492/500=F)، انطباقپذیری (0/001<P، 225/231=F)، صمیمت عاطفی(0/01<P،482/1362=F) و کیفیت ارتباطی(0/0001<P، 444/244=F)والدین، تأثیر مثبت معنیدار داشته است. نتیجه گیری:بر اساس یافته های این مطالعه می توان نتیجه گیری کرد که روش زوج درمانی متمرکز بر هیجان با تأثیر بر سبک برقراری ارتباط مؤثر، گسترش پیوند عاطفی، شناسایی اعتقادات و باورها و پیشینه دلبستگی زوجین، درک رابطه رفتار با افکار و هیجانها، و ایجاد انتظارات واقعبینانه درباره والدگری، به خصوص پس از تولد نخستین فرزند، موجب ارتقا و بهبود رضایتمندی و صمیمت هر یک از والدین میشود.
