1- گروه روان شناسی، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران 2- گروه روان شناسی، واحد فیروزآباد، دانشگاه آزاد اسلامی، فیروزآباد، ایران 3- گروه روان شناسی، واحد شیراز، دانشگاه پیام نور، شیراز، ایران
چکیده: (1981 مشاهده)
زمینه و هدف:مشکلات رفتاری کودکان میتواند آثاری طولانی مدت بر کنشوری رفتاری، جسمانی، و شناختی آنها داشته باشد و به تجربه شکست و احساس ناشایستگی در دوران تحصیل منجر شود. استمرار این وضعیت بر ادراک کودک از خود به عنوان فردی فعال، هوشیار، و با اراده، تأثیر نامطلوب گذاشته و مشکلات او را دوچندان میکند. بدین ترتیب مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی قصهدرمانی بر کاهش مشکلات رفتاری و بهبود ادراک خود دانشآموزان انجام شد. روش: پژوهش حاضر شبه تجربی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه گواه بود. از جامعه آماری که شامل تمامی دانشآموزان پسر پایه چهارم ابتدایی شهر شیرازسال تحصیلی 1399-1398 بودند، تعداد 30 دانشآموز به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) جایدهی شدند. گروه آزمایش در 12 جلسه60 دقیقهای تحت قصهدرمانی قرار گرفتند، اما افراد گروه گواه هیچ مداخلهای را دریافت نکردند. ابزارهای جمعآوری این پژوهش شامل پرسشنامه ادراک خود هارتر (1989) و مشکلات رفتاری شهیم و یوسفی (1378) بودند. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس با نسخه 23 نرم افزار SPSS انجام شد. یافته ها: نتایج تحلیل دادهها نشان داد که قصهدرمانی بر ادراک خود (0/001>p) مؤثر بوده و به افزایش این مؤلفه در دانشآموزان منجر میشود. همچنین، قصهدرمانی بر مشکلات رفتاری و مؤلفههای آن (ترس و نارسایی توجه) (0/01>p) مؤثر بوده و باعث کاهش این مؤلفهها در دانشآموزان میشود. نتیجهگیری: بر اساس نتایج این مطالعه میتوان نتیجهگیری کرد که به کارگیری قصهدرمانی باعث کاهش ترس و مشکلات مربوط به نارسایی توجه و در نهایت بهبود ارتباط کودک با اطرافیان شده و در نتیجه میزان ادراک خود آنها افزایش پیدا میکند. بدین منظور پیشنهاد میشود که از قصهدرمانی برای بهبود مشکلات رفتاری کودکان و ارتقای اعتماد به خود و ادراک خود آنها استفاده شود.