زمینه و هدف: ارتباط به پیگیری اطلاعات اجتماعی، زبانی و بدنی و در عین حال مدیریت جریان این اطلاعات بین شرکای محاوره ­ای نیاز دارد. ارتباط موفق، مستلزم آن است که شرکای محاوره‌ای نسبت به حالت‌های ذهنی یکدیگر مطلع و آگاه باشند. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، مقایسه دیدگاه ­گیری عاطفی و میزان همدلی در کودکان زورگو و قربانی زورگویی است.

روش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع پس‌رویدادی و جامعه آماری آن شامل تمامی‌ دانش‌آموزان مقطع ابتدایی شهر اصفهان در سال تحصیلی 92-1391 بودند. برای نمونه‌گیری، بصورت تصادفی چندمرحله‌ای، 192 دانش­ آموز زورگو و دانش‌آموز قربانی زورگویی انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه محقق‌ساخته دیدگاه ­گیری عاطفی (1384) و پرسشنامه همدلی برایانت (1982) بود.

یافته‌ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه ­ها در متغیرهای پژوهش وجود دارد (001/0P<). همچنین نتایج آزمون تحلیل واریانس یک‌متغیره نشان داد که تفاوت گروه‌ها در متغیر همدلی معنادار نیست (05/0P>)، اما این تفاوت در متغیر دیدگاه‌گیری معنادار است. بدین معنا که گروه­ بندی در متغیر دیدگاه ­گیری 8  درصد واریانس را تبیین می‌ کند (05/0P<).

نتیجه‌گیری: دیدگاه­‌گیری عاطفی و همدلی به عنوان دو مؤلفه مؤثر در شناخت اجتماعی و موفقیت در روابط با همگنان، باید در قالب مهارت‌های ابتدایی و اساسی در آموزش رسمی‌ و مهارت‌های فرزندپروری قرار بگیرد تا از مشکلات بین‌فردی در نتیجه ضعف در مهارت‌های همدلی و دیدگاه‌گیری جلوگیری نمود.