زمینه و هدف: مطالعات مختلف نشان می­دهد که هیجان، ادراک زمان را تحت تأثیر قرار می­ دهد و از سویی دیگر گزارش ­های بالینی از مشکلات پردازش زمان در اختلال اوتیسم خبر می ­دهند. هدف پژوهش حاضر مقایسۀ تأثیر محرک­ های دارای بار هیجانی متفاوت (شاد، غمگین و خنثی) بر ادراک زمان در کودکان مبتلا و غیرمبتلا به اختلال اوتیسم بود.

روش: مطالعه حاضر از نوع پس­ رویدادی است. 13 کودک مبتلا به اوتیسم با کنش­ وری بالا از ردۀ سنی 5 تا 15سال از میان مددجویان مراکز توان ­بخشی تبریز و 13 کودک بدون اختلال اوتیسم با استفاده از روش نمونه­ گیری در دسترس انتخاب شدند که هر دو گروه از نظر سن و جنس همتا شدند. برای تشخیص عملکرد بالای کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم از پرسشنامۀ سنجش دامنۀ اوتیسم (اهلر و گیلبرگ، 1993) استفاده شد. سپس آزمون بازتولید زمان در دو سطح 2000 و 7000 میلی­ ثانیه بر روی دو گروه اجرا شد. داده ­ها با استفاده از شاخص­ های آمار توصیفی و تحلیل واریانس چند‌متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم الگوی متفاوتی از بازتولید زمانی نسبت به کودکان بدون اختلال اوتیسم داشتند، به طوری­ که زمان را کمتر بازتولید کردند و این الگو در هر دو زمان ( P=0/001) تقریباً ثابت بود.

نتیجه‌گیری: کمترسنجی مشاهده ­شده در پژوهش حاضر منطبق با مدل­ های توجهی است و نارسایی توجه یکی از نارسایی‌های اولیه در کودکان اوتیسم است که می‌تواند منجر به انحراف آزمودنی از محرک شده و منجر به کمترسنجی گردد.