زمینه و هدف:رابطه گرم و عاطفی والدین و مدیریت تنش در خانواده می تواند نقش مهمی در سازش یافتگی فرزندان داشته باشد.پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه شوخطبعی و سبک های مقابله پدر با سازش یافتگی دانش آموزان انجام شد. روش: طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان گالیکش در سال تحصیلی 96-95 بود. نمونه موردمطالعه شامل 250دانش آموز (122 پسر و 128 دختر) بود که به شیوه نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. آزمودنی ها به پرسشنامه سبک های مقابله با (اندلر و پارکر،1990)، پرسشنامه سازش یافتگی اجتماعی (پیکل و ویسمن، 1999)، و مقیاس شوخ طبعی (مارتین و لفکورت، 1983) پاسخ دادند. داده ها از طریق ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که شوخ طبعی با سازش یافتگی دانش آموزان رابطه مثبت دارد (0/05p ≤ ). همچنین سبک مقابله ای مسئله مدار با سازش یافتگی، رابطه مثبت و سبک های مقابله ای اجتنابی و هیجان مدار با سازش یافتگی، رابطه منفی دارد (0/05p ≤ ). بین شوخطبعی با سبک مقابله ای مسئله مدار نیز رابطه مثبت، و بین شوخ طبعی با سبک های مقابله ای اجتنابی و هیجان مدار رابطه منفی وجود دارد (0/05p ≤ ). نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که با افزایش سطح شوخ طبعی و سبک های مقابله ای مسئله مدار در پدران، سازش یافتگی فرزندان افزایش می یابد.
Ghorbani R, Hosseinaei A, Elahi B. The Relationship between Father Humor and Coping Styles with the Level of Children Adaptation. J Child Ment Health 2017; 4 (2) :92-103 URL: http://childmentalhealth.ir/article-1-224-fa.html
قربانی ربابه، حسینایی علی، الهی بهنوش. رابطه شوخ طبعی و سبک های مقابله ای پدران با سطح سازش یافتگی فرزندان. فصلنامه سلامت روان کودک. 1396; 4 (2) :92-103
