1- واحد ابهر، دانشگاه آزاد اسلامی، ابهر، ایران 2- گروه روان شناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گنبد کاووس، ایران 3- واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران
چکیده: (2476 مشاهده)
زمینه و هدف:کودکان مبتلا به اختلال‌های رفتاریدارای رفتارهایی هستند که بر افراد و محیط پیرامون شان، تأثیر منفی می‌گذارند و مشکلات زیادی برای والدین و سایر اعضای خانواده خود ایجاد می کنند. در این راستا هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی مدلی از مداخله دلبستگی محور بر کاهش تنیدگی والدینی مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله‌ای بود. روش:روش پژوهش نیمهتجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی مادران دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدایی مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای ارجاعی به مرکز مشاوره آموزش و پرورش گنبد کاووس در سال 1396 بود که 20 نفر از آنها بر اساس ملاک‌های ورود و خروج به مطالعه انتخاب شده و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش (10 مادر) و گواه (10 مادر) جایدهی شدند. گروه آزمایش مدل مداخله دلبستگی محور را به صورت هفتگی در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای دریافت کردند، ولی گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس اندازه‌گیری مکرر تحلیل شدند. یافته‌ها:یافته‌های پژوهش تفاوت معناداری را بین عملکرد دو گروه آزمایش و گواه در تنیدگی والدینی مادران(17/35=F، 0/001=P) و نافرمانی مقابله‌ای (17/65=F، 0/001=P) در مرحله پس‌آزمون و پس از دو ماه پیگیری نشان داد. نتیجه‌گیری:درماندلبستگیمادرانراهبردهایکارآمدوسودمندیرابرایبهبود عملکرد رابطه والد-کودک و درمان مشکلاترفتاریکودکانیکهازمشکلاتدلبستگیرنجمیبرند،دراختیاروالدینومراکزرواندرمانیکودکانقرارمیدهد.
