1- گروه روان شناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران 2- گروه روان شناسی، دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران 3- گروه روان شناسی، واحد آستارا، دانشگاه آزاد اسلامی، گیلان، ایران
چکیده: (320 مشاهده)
زمینه و هدف:شخصیت و شیوه تعامل والدین با کودک، از عوامل مهم در آسیب‌شناسی و پیشگیری زودرس مشکلات رفتاری کودکان به‌شمار می‌روند. این پژوهش با هدف تبیین روابط علّی بین صفات شخصیت مادران و مشکلات رفتاری فرزندان براساس نقش میانجیگر سبک‌های فرزندپروری انجام شد. روش:روش این پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی با شیوه مدل یابی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی مادران و کودکان 8 الی 12 سال آنان بود که ساکن مناطق 1-3 شهر تهران در سال 1400-1401 بودند که 267 مادر با روش نمونه‌‌گیری در دسترس به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه صفات شخصیتی نئو (مک کری و کاستا، 1997)، سبک فرزندپروری آلاباما (فریک، 1991) و سیاهه رفتاری کودک (آخنباخ و رسکولار، 2001) بود. تحلیل داده ها با نسخه 24 نرمافزار SPSS و AMOS با استفاده از روش روش مدل‌یابی معادلات ساختاری انجام شد. یافته ها:بر اساس نتایج به دست آمده مدل ساختاری مفروض با داده‌ها برازش مناسب دارد؛ ضریب مسیر کل بین توافق‌پذیری (0/032=p، 0/145-=β)، گشودگی (0/019=p، 151/0-=β)، وظیفه‌شناسی شخصیت مادران (0/001=p، 0/380-=β) و روان‌رنجورخویی مادران(0/001=p، 0/387=β) با مشکلات رفتاری فرزندان معنادار بود. ضریب همبستگی چندگانه برای متغیر مشکلات رفتاری فرزندان 0/57 به دست آمد. نتیجه گیری:مطالعه حاضر نقش میانجی سبک‌های فرزندپروری در رابطه بین صفات شخصیت مادران و مشکلات رفتاری فرزندان را تأیید کرد.مشکلات رفتاری کودکان می‌تواند پیامد تعامل صفات شخصیت و سبک‌های فرزندپروری باشد.
Moshirifar T, Hasani F, Golshani F, Abedin A R, Taghiloo S. Explaining Causal Relationships Between Mothers' Personality Traits and Children's Behavioral Problems Based on the Mediating Role of Parenting Styles. J Child Ment Health 2024; 10 (4) : 3 URL: http://childmentalhealth.ir/article-1-1392-fa.html
مشیری فر تینوش، حسنی فریبا، گلشنی فاطمه، عابدین علیرضا، تقی لو صادق. تبیین روابط علّی بین صفات شخصیت مادران و مشکلات رفتاری کودکان براساس نقش میانجی گر سبک‌های فرزندپروری. فصلنامه سلامت روان کودک. 1402; 10 (4) :31-47
