زمینه و هدف: ناخن­ جویدن یکی از رایج­ترین مشکلات رفتاری در دوران کودکی است که می­تواند ناشی از اضطراب و تنیدگی باشد. هدف پژوهش حاضر تأثیر هنردرمانی (قصه‌گویی، عکاسی و نقاشی) مبتنی بر درمان شناختی - رفتاری در درمان ناخن جویدن یک دختر 7 ساله مبتلا به این اختلال بود.

روش: این پژوهش در چارچوب طرح تجربی تک موردی با استفاده از طرح خطوط پایه چندگانه‌ پلکانی، طی 10 جلسه روی یک آزمودنی با پیگیری شش‌هفته‌ای اجرا شد. ابزار مورداستفاده شامل مصاحبه‌ی بالینی، پرسشنامه سبک‌های فرزندپروری (بامریند،1991) و بررسی ترسیم کودک به‌وسیله آزمون ترسیم آدمک گودیناف (گودیناف - هریس، 1963) بود. طرح پژوهشی به روش تجربی تک موردی از نوع چند خط پایه بود که برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از تحلیل نموداری و ترسیمی استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که تأثیر هنردرمانی (قصه‌گویی، عکاسی و نقاشی) مبتنی بر روی­آورد شناختی - رفتاری بر اختلال ناخن جویدن از نظر بالینی معنا‌دار است  (0/05 < p).

نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که هنردرمانی (قصه‌گویی، عکاسی و نقاشی) مبتنی بر روی­آورد شناختی - رفتاری بر کاهش اختلال ناخن جویدن مؤثر است. به طوری که فرد بعد از دریافت درمان علاوه بر کاهش عوامل مربوط به ناخن جویدن، در زمینه‌های دیگری مثل رفتارهای بین‌فردی و اجتماعی نیز بهبود پیدا کرد؛ بنابراین می‌توان به پژوهشگران توصیه کرد که مدلی یکپارچه بر اساس یافته‌های این پژوهش، در زمینه درمان ناخن جویدن تدوین شود.