1- واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران 2- گروه روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، ایران 3- گروه روان شناسی، واحد اسلامشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده: (2975 مشاهده)
زمینه و هدف:بعد از تولد فرزند نخست، زوجین برای سازش یافتگی با شرایط جدید زندگی خود و ارضای نیاز به صمیمیت عاطفی همگام با سبک والدگری مطلوب، به طور کلی دچار سردرگمی میشوند. مدیریت مشکلات مربوط به پرورش فرزند و وظایف مراقبتی هر یک از والدین، ممکن است باعث آشفته تر شدن روابط زناشویی شود. هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی زوجدرمانی هیجانمدار بر پیوستگی، انطباقپذیری، صمیمت عاطفی، و کیفیت ارتباطی والدین بعد از تولد نخستین فرزند است. روش: روش این پژوهش، نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با دوگروه آزمایش وگواه بود. جامعه آماری، شامل تمامی والدین دارای یک فرزند زیر 5 سال بود که در 6 ماه اول سال 1398 در مهدکودک های شهر رشت حضور داشتند. حجم نمونه شامل 16 زوج (8 زوج گروه آزمایش و 8 زوج گروه گواه) از جامعه آماری مذکور بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه گواه و آزمایش جایدهی شدند. برای گروه آزمایش 9 جلسه 90 دقیقهای زوج درمانی هیجانمدار انجام شد و گروه گواه در نوبت مداخله قرار گرفت. تمامی آزمودنیها در طی دو مرحله پیشآزمون و پسآزمون با استفاده از پرسشنامه های انطباق پذیری و پیوستگی السون و همکاران (1985)، ارزیابی شخصی صمیمت شافر و السون (1981) و کیفیت ارتباطی زوجین (خوشکام، 1385) مورد ارزیابی قرار گرفتند. دادههای جمع آوری شده نیز با تحلیل کوواریانس، تجزیه و تحلیل شدند. یافتهها:نتایج حاصل از تحلیل دادهها نشان داد که زوجدرمانی هیجانمدار بر پیوستگی (001/0<P، 492/500=F)، انطباق پذیری (001/0<P، 225/231=F)، صمیمت عاطفی(01/0<P،482/1362=F) و کیفیت ارتباطی(0001/0<P، 444/244=F)والدین، تأثیر مثبت معنیدار داشته است. نتیجه گیری:بر اساس یافتههای این مطالعه میتوان نتیجهگیری کرد که روش زوجدرمانی متمرکز بر هیجان با تأثیر بر سبک برقراری ارتباط مؤثر، گسترش پیوند عاطفی، شناسایی اعتقادات و باورها و پیشینه دلبستگی زوجین، درک رابطه رفتار با افکار و هیجان ها، و ایجاد انتظارات واقعبینانه درباره والدگری، به خصوص پس از تولد نخستین فرزند، موجب ارتقا و بهبود رضایتمندی و صمیمت هر یک از والدین میشود.
Golchobi Firozja R A, Afrooz G, Kamkari K. Comparison of the Psychological Characteristics of Kin and Non-kin Parents Having more than one Child with Special Needs. J Child Ment Health 2020; 7 (3) :304-313 URL: http://childmentalhealth.ir/article-1-746-fa.html
گلچوبی فیروزجاه رمضانعلی، افروز غلامعلی، کامکاری کامبیز. مقایسه ویژگی های روانی والدین خویشاوند و غیر خویشاوند دارای بیش از یک فرزند با نیازهای ویژه. فصلنامه سلامت روان کودک. 1399; 7 (3) :304-313
