1- واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران 2- گروه روان شناسی بالینی، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
چکیده: (3028 مشاهده)
زمینه و هدف: سال‌های دبستان یکی از مهم‌ترین دوره‌های تحول است، چون بسیاری از قابلیت‌های کودک از جمله ابرازگری هیجانات در همین دوران پی‌ریزی می‌شود. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی روابط چندگانه بین روان بنه های سازش نایافته، شخصیت، و روابط خانوادگی مادر با ناگویی هیجانی در کودکان دبستانی انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. نمونه مورد مطالعه شامل 220 مادر دارای کودک دبستانی شهر اصفهان در سال تحصیلی 95-96 بود که از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از: پرسشنامه های پنج عاملی شخصیت (کاستا و مک کرا،1992)، فرم کوتاه روان بنه های سازش نایافته (ولبورن و همکاران، 2002)، روابط خانوادگی (بارنز، 1982) و ناگویی هیجانی کودکان دبستانی محقق ساخته. داده‌های گردآوری شده با روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که پنج حیطه روان بنه های سازش‌نایافته گوش به زنگی بیش از حد و مهار (001/0P<)، محدودیت مختل (011/0P<)، عملکرد مختل (011/0P<)، دیگر جهت مندی (011/0P<)، و حیطه بریدگی و طرد (001/0P<) با ناگویی هیجانی در کودکان دبستانی رابطه مثبت و معناداری دارد و پنج عامل شخصیت و روابط خانوادگی مادر با ناگویی هیجانی در کودکان دبستانی رابطه معناداری ندارد. همچنین از بین روان بنه های سازش‌نایافته اولیه تنها حیطه گوش به زنگی بیش از حد و مهار مادر و حیطه خودگردانی و عملکرد مختل مادر، توان پیش بینی ناگویی هیجانی در کودکان دبستانی را داشته است. نتیجه گیری: با توجه به این نتایج می‌توان گفت روان بنه های سازش‌نایافته مادران حالاتی منفی را در مادر ایجاد میکنند که به ناگویی هیجانی درکودکان آنان دامن میزند.
