1- واحدعلوم وتحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران 2- گروه روان شناسی تربیتی و مشاوره، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، ایران 3- گروه روان شناسی کودکان با نیازهای ویژه، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، ایران
چکیده: (4995 مشاهده)
زمینه و هدف:خلاقیت ابعاد شناخته شده و ناشناخته بسیاری دارد و تاکنون پژوهشهای بسیاری درباره عوامل تاثیرگذار بر خلاقیت انجام شده است.مطالعه درباره خلاقیت، به عنوان یکی از مهم ترین ابعاد شناختی شخصیت، بدون توجه به شخصیت و عوامل تاثیرگذار بر آن نابسنده خواهد بود. هدف پژوهش حاضر به بررسی رابطه ویژگیهای شخصیتی و خلاقیت با میانجی گری رضایت زناشویی، سازش یافتگی اجتماعی و سلامت روان میپردازد. روش:روش این پژوهش توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشآموزان دختر تیزهوش شاغل به تحصیل در مدارس سمپاد استان همدان و مادران آنها بود. حجم نمونه شامل 435 دانش آموز از جامعه مذکور بود که با روش نمونه گیری طبقه ای نسبی انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامه شخصیتی نئو (1981)، پرسشنامه رضامندی زناشویی افروز (1390)، مقیاس نگرش خلاقیت عابدی (1383)، فرم کوتاه مقیاس بهزیستی روان شناختی ریف (1989) و پرسشنامه سازش یافتگی اجتماعی دانش آموزان سینها و سینگ (1993)بود و برای تحلیل داده ها از روش معادلات ساختاری استفاده شد. یافتهها:نتایج تحلیل دادهها نشان داد که مدل علّی پژوهش از برازش خوبی برخوردار بوده و در مجموع، تمامیمسیرها به غیر از مسیر روانآزردگی بر رضامندی زناشویی و روانآزردگی بر خلاقیت، دارای ضریب مثبت بودند. نتیجهگیری: رضامندی زناشویی، سازش یافتگی اجتماعی، و سلامت روان میتوانند نقش واسطه ای در رابطه بین ویژگیهای شخصیتی و خلاقیت ایفا کنند.
Safaei Rad I, Gholamali Lavasani M, Afrooz G. Investigating the Structural Pattern of Relationship between Personality Characteristics and Creativity by Mediating Role of Marital Satisfaction, Social Adjustment, and Mental Health. J Child Ment Health 2019; 6 (1) :223-238 URL: http://childmentalhealth.ir/article-1-287-fa.html
صفائی راد ایرج، لواسانی مسعود غلامعلی، افروز غلامعلی. بررسی الگوی ساختاری رابطه ویژگیهای شخصیتی و خلاقیت با میانجیگری رضایت زناشویی، سازش یافتگی اجتماعی و سلامت روان. فصلنامه سلامت روان کودک. 1398; 6 (1) :223-238