1- دانشکده علوم انسانی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران 2- گروه روان شناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران 3- گروه روان شناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران 4- گروه روان شناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد لاهیجان، دانشگاه آزاد اسلامی، لاهیجان، ایران
چکیده: (4329 مشاهده)
زمینه و هدف: عوامل زیادی در بروز رفتارهای پرخطر دانش آموزان نقش دارد که از آن جمله می توان به فقدان مهارت های لازم جهت کنار آمدن با شرایط دشوار زندگی نام برد. از این‌رو پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر شفقت درمانی بر سازش یافتگی و شادزیستی دانش آموزان دارای رفتار پرخطرانجام شد. روش:طرح این پژوهش آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه است. جامعه ی آماری شاملتمامیدانش آموزان دختر پایه دهم رشته علوم انسانی سال تحصیلی 96-95 شهر رشت بود که 30 نفر به روش نمونهگیریخوشه ایچندمرحله ای انتخاب شده و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواهجایدهی شدند.برنامه شفقت درمانی فقط برای گروه آزمایشی به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای اعمال شد ولی گروه گواه چنین مداخله ای را دریافت نکرد. ابزار مورد استفاده شامل مقیاس خطرپذیری دانش آموزان ایرانی (زاده محمدی، احمدآبادی و حیدری، 1390)، پرسشنامه سازش یافتگی ویژه دانشآموزان دبیرستانی (سینها و سینگ، 1993) و پرسشنامه شادزیستی آکسفورد (آرجیل و لو، 1989)بود.داده‌ها از طریق تحلیل کوواریانس چندمتغیره تجزیه‌وتحلیل شد. یافتهها: نتایج تحلیل داده ها نشان داده است که شفقت درمانی بر شادزیستی و تمامی ابعاد سازش یافتگی شامل بعد اجتماعی و بعد آموزشی به‌غیراز بعد عاطفی اثربخش بوده است (0/001p<). نتیجهگیری:بر اساس نتایج پژوهش حاضر به کار بردن شفقت درمانی به دلیل آموزش تکنیک های ذهن آگاهی و تقویت خودشفقت ورزی، تأثیر مهمی بر زندگی دانش آموزاندارای رفتار پرخطر داشته و منجر به بهبود سازش‌یافتگی و شادزیستی آنان شده است.
Barghandan S, Akbari B, Khalatbari J, Varast A. Effect of Compassion Therapy on Adjustment and Happiness of Students with High-Risk Behaviors. J Child Ment Health 2018; 5 (2) :142-153 URL: http://childmentalhealth.ir/article-1-302-fa.html
برغندان سپیده، اکبری بهمن، خلعتبری جواد، وارسته علیرضا. تأثیر شفقت درمانی بر سازش یافتگی و شادزیستی دانش آموزان دارای رفتارهای پرخطر. فصلنامه سلامت روان کودک. 1397; 5 (2) :142-153
