زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر روی آورد شناختی– رفتاری بر پرخاشگری کودکان پیش دبستانی مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی انجام شد.
روش: طرح پژوهش آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل تمامی کودکان 6-4 ساله مهدکودک های شهر رشت در سال تحصیلی 92-91 بود که از این میان 400 کودک به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و پرسش نامه علائم مرضی کودکان برای آنها اجرا شد. سپس 30 کودک دارای اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی با احراز ملاک های ورود به پژوهش به صورت تصادفی در دو گروه (15 نفر آزمایش و 15 نفر کنترل) جای دهی شدند و به پرسش نامه پرخاشگری پیش دبستانی واحدی و همکاران (1387) پاسخ دادند. سپس برنامه بازی درمانی مبتنی بر روی آورد شناختی– رفتاری در یک دوره 10 جلسهای 60 دقیقهای هفتهای دو بار برای کودکان گروه آزمایش به اجرا درآمد و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. پس از اتمام جلسات پس آزمون بر روی هر دو گروه اجرا شد.
یافته ها: نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش بازی درمانی مبتنی بر روی آورد شناختی- رفتاری بر کاهش پرخاشگری معنادار بوده است.
نتیجه گیری: کودک در فرایند بازی درمانی، کام نایافتگی های انباشته شده خود را در بستری مناسب از طریق پرخاشگری بروز میدهد و با بازتاب مناسب، نحوه مهار آن را آموخته و درونی میکند.
Akbari B, Rahmati F. The Efficacy of Cognitive Behavioral Play Therapy on the Reduction of Aggression in Preschool Children with Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder. J Child Ment Health 2015; 2 (2) :93-100 URL: http://childmentalhealth.ir/article-1-53-fa.html
اکبری بهمن، رحمتی فهیمه. اثر بخشی بازی درمانی مبتنی بر روی آورد شناختی– رفتاری بر کاهش پرخاشگری کودکان پیش دبستانی مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی . فصلنامه سلامت روان کودک. 1394; 2 (2) :93-100