1- دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران 2- گروه روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران 3- گروه سنجش و اندازه گیری، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
چکیده: (2636 مشاهده)
زمینه و هدف:اوتیسم نوعی اختلال عصبشناختی تحولی است که جبنه‌های مختلف تحول کودک را تحت تأثیر قرار می‌دهد. نارسایی در توجه مشترک یکی از نخستین نشانههای تشخیص اختلال اوتیسم به حساب می‌آید. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش توجه مشترک بر کنش‌های اجرایی و تعامل اجتماعی در کودکان با اختلال اوتیسم با کنشوری بالا انجام گرفت. روش:طرح پژوهش حاضر، نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه گواه بود. نمونه مورد مطالعه شامل 30 نفر از کودکان مبتلا به اوتیسم در دامنه سنی پیش‌دبستانی شهر تهران در سال 1396 بود که به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایدهی شدند.آزمودنی‌های گروه آزمایش به مدت 13 جلسه یکساعته، تحت مداخله برنامه آموزش توجه مشترک قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهشمقیاس نمره‌گذاری اختلال اوتیسم گیلیام (گارس، 1994)، پرسشنامه عصبشناختی کولیج (کولیج، 2002)، ونیمرخ مهارتهای اجتماعی اسکات بلینی (2007) بودند. یافته‌ها:نتایج تحلیل کوواریانس تکمتغیری نشان داد که بین گروه‌ها در کنش‌های اجرایی تفاوت معنی دار وجود دارد ولی در تعامل اجتماعی تفاوت معنادار نیست. نتایج همچنین نشان داد که میانگین گروه آزمایش در کنش‌های اجرایی (06/41) بیشتر از میانگین گروه گواه (93/48) است و در سطح 001/0 معنی دار است. تفاوت بین میانگین گروه آزمایش در تعامل اجتماعی (89/100) با گروه گواه (97/100)، معنادار نبود. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر میتوان نتیجه گرفت که نارسایی در توجه مشترک یکی از ویژگیهای اصلی کودکان مبتلا به اوتیسم است و بهبود این مهارت، سبب تسهیل تحول کوردک در سایر کنشها میشود.
Khademi H S, Alizadeh H, Farohki N, Kazemi F. The Effectiveness of Joint Attention Training Program on Executive Functions and Social Interaction of Children with High Functioning Autism. J Child Ment Health 2019; 5 (4) :122-134 URL: http://childmentalhealth.ir/article-1-570-fa.html
خادمی حمیده سادات، علیزاده حمید، فرخی نورعلی، کاظمی فرنگیس. تأثیر برنامه آموزش توجه مشترک بر کنش‌های اجرایی و تعامل اجتماعی کودکان مبتلا به اوتیسم با کنشوری بالا . فصلنامه سلامت روان کودک. 1397; 5 (4) :122-134
