1- دانشکدۀ روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران
چکیده: (3799 مشاهده)
زمینه و هدف: کودکان از آسیب پذیرترین گروه های جامعه هستند و کودکآزاری عواقب و آثار منفی فراوانی را در حیطه های گوناگون اجتماعی، تحصیلی، خانوادگی، و شغلی به دنبال دارد و سلامت روانشناختی و عصبیزیستی کودک را تحت تأثیر منفی قرار میدهد. در پژوهش حاضر سعی شده است آسیب های ناشی از کودک آزاری بر سیستم عصبیزیستی فرد به صورت ویژه مورد بررسی قرار گیرد. روش:بررسی داده ها در پژوهش حاضر به صورت مروری ساده انجام شده است، بدین‌صورت که با جستجو در متون چاپ شده در پایگاه های اطلاعاتی داخلی و خارجی، نسبت به جمع آوری، طبقه بندی و گزارش یافته های مرتبط بین سالهای 2015-1990 میلادی، در زمینۀ تأثیرات عصبی- زیستی کودک آزاری اقدام شده است. یافته ها: بهطورکلی می توان تأثیرات کودک آزاری را در دو حوزه آسیب های ساختاری و کنشی در قشر پیشانی مغز، هیپوکامپ، آمیگدال، جسم پینهای، هیپوفیز، و مخچه مورد توجه قرار داد. مکانیزم عصبیزیستی پاسخ به تنیدگی روانی ناشی از کودک آزاری در دستگاه عصبی خودکار، دستگاه سروتونین، و محور لیمبیک- هیپوتالاموس- هیپوفیز- آدرنال نشان داده شده است. همچنین تأثیرات منفی تجارب ناخوشایند کودک آزاری بر دستگاه ایمنی به تأیید رسیده است. نتیجه گیری: در مجموع، مطالعات نشان دهنده تأثیرات فراگیر و بلندمدت تنیدگی های روانی و بدرفتاری دوران کودکی بر سیستم عصب زیستی، و به دنبال آن فرایندهای شناختی- رفتاری و تحولی کودک است.
